กลับมาแล้วพร้อมๆกับความรู้สึกที่หลากหลายทั้งความประทับใจ ความรัก ความอบอุ่น ความซึ้งใจ ความตื่นเต้น หวาดเสียว ความสุขสงบ สดชื่น ความสนุกสนานเฮฮา มีทั้งเสียงหัวเราะ ร้องไห้ กรี๊ด.. ทุกอย่างอยู่ใน trip นี้
ขณะเดินทางกลับ พวกเรา AAR กันอีกครั้งอย่างสบายๆบนรถ vip ของมหาวิทยาลัย โดยมีน้องเอ็ม ทำหน้าที่นี้อย่างสนุกสนานและเป็นกันเอง (แม้จะทำได้ครึ่งทาง เพราะเกิดอาการ...เมา...รถ..) ทำให้น้องเติ้ลต้องทำหน้าที่ต่อจากเอ็ม
**ไม่ว่าใครจะเป็นคนถือไมค์ บอกความรู้สึกหรือเล่าเรื่องใดๆ จะมีเสียงแซวเล็ดลอดออกมาให้ทุกคนได้เฮฮากันเสมอ โดยเฉพาะในคนที่ รู้ความนัย กัน
สิ่งที่ได้รับเกินความคาดหวังมีมาก
**หวังว่าการเดินทางคงจะไม่ลำบาก มากไปกว่าที่เห็นในคลิป แต่ว่า...โห...เป็นการเดินทางที่ยากลำบากที่สุดในชีวิตเลย
**เราได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี อย่างอบอุ่นและเป็นกันเองจากเพื่อน ป.โท (เทคโนปีสุดท้าย ซัมเมอร์ มน.)น้องหนุ่ย น้องหนิง น้องติ๋ง และจากคุณครูจากโรงเรียนดอยช้าง ชาวเขาที่อยู่บนดอยสูงต้อนรับดูแลชาวเราผู้อยู่ที่ราบ อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เหมือนเราเป็นครอบครัวเดียวกัน จะกินจะนอน จะเที่ยวชมสถานที่ต่างๆ ฉันรับรู้ได้ถึงความรู้สึกดีๆ ไมตรีที่ได้รับตั้งแต่ยังไม่ได้เห็นหน้ากัน จนกระทั่งถึงเวลาที่จะเดินทางกลับ และจนนาทีนี้ฉันอยากจะบอกว่า ขอบคุณเหลือเกิน สิ่งนี้มันมีค่าที่สุด น้ำใจ มันหาซื้อไม่ได้จริงๆ ฉันประทับใจที่สุด สัญญาว่าเมื่อมาเจอกันที่พิษณุโลกจะพาไปให้สุดๆ เหมือนที่เชียงราย แต่ที่นี่ พวกน้องๆทั้งสามคงสามารถเต้นบนเก้าอี้ได้แล้วแหละ
**การแสดงของนักเรียนชาวเขาแบบนี้เราก็ไม่เคยได้ดู ฉันอยากลุกเข้าไปเต้นกับน้องๆด้วยในช่วงที่มีไม้ไผ่มาประกอบการแสดงตอนกวางติดบ่วง เป็นการแสดงที่บ่งบอกวิถีชีวิตได้ชัดเจน เพลินตาไปกับการสังเกตชุดชาวเขาที่น้องๆใส่ สวยงามมาก นึกอยากจะเช่าน้องๆมาใส่ถ่ายรูปบ้าง
**พบสถานที่ที่สงบ ร่มรื่น สวยงามท่ามกลางธรรมชาติที่มนุษย์สร้างขึ้นอย่างกลมกลืน เช่น ป่าไผ่ บริเวณบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ทางเดินก้อนหินที่ต้องถอดรองเท้าเดิน ไม่คิดว่าที่นี่จะมีสิ่งดีๆซ่อนอยู่ มีแบบนี้ด้วยหรือ
**การทำงานแบบมีส่วนร่วมของพวกเราเทคโน 10 เป็นไปได้ดีมากทุกคนทำตามบทบาทหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้ดี ดีกว่าทุกๆครั้งที่เรามีกิจกรรมแบบนี้ เป็นเพราะพวกเราคงมีประสบการณ์และทักษะในการใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นมากขึ้น ครั้งนี้ฉันได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นจากหลายๆคน เช่น เห็นน้องนึกและ อ.หนึ่งเต้น เห็นพี่มาลีกลายเป็นศิราณี เป็นต้น
**ฉันได้นอนเต๊นท์ตามที่หวังไว้ตั้งแต่วางแผนเดินทาง แม้จะกางนอนในบ้านก็เหอะ ขอบคุณน้องแหม่มที่มานอนเป็นเพื่อน
**มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง สวยงามตามคำรำลือ ลุ้นให้น้องแอนสมหวังให้มาได้สอนที่นี่ตามที่วาดฝันไว้
สิ่งที่ไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง
****1.เรื่องเวลา เราออกเดินทางไม่เป็นไปตามที่กำหนด ดูเวลาตอนรถออกจากม. ตีสามครึ่งพอดี กิจกรรมและสถานที่ที่เรากำหนดจึงต้องปรับเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ ซึ่งพวกเราก็ทำได้ดีมากไม่มีปัญหาอะไร
***2.เราไม่ได้ทำกิจกรรมที่เตรียมไปอีก 1 กิจกรรม “พลังแห่งความแตกต่าง” ซึ่งเป็นกิจกรรมหนึ่งของ จินตปัญญาศึกษา เรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ เพราะเรานอนดึกกันด้วย ห้องน้ำเราต้องรอคิวกัน และเรานัดรถมารับ 7 โมงครึ่งเพื่อเตรียมขนของสัมภาระต่างๆขึ้นรถ และเมื่อไปทานอาหารเช้าเสร็จเวลาเราจึงไม่เหลือพอที่จะทำกิจกรรม เพราะต้องทำเวลาไปยังเขื่อนและอีกหลายๆที่ในวันที่สองนี้ อีกทั้งฉันเองก็ตื่นสายด้วยเพราะนอนตีสี่ แต่กิจกรรมเมื่อคืนก็ทำให้พวกเราเข้าใจซึ่งกันและกัน รู้ใจ รักกันมากขึ้น
***3. เราไม่ได้เจอเจ้าของสถานที่ที่บ้านดำนางแล เพราะเราไปถึงผิดเวลานัดไปมาก เขาจึงไม่คอยเรา และเมื่อโทรประสานงานก่อนเขาไป ทำไม่ได้เพราะเบอร์ที่ให้มา ติดต่อพูดคุยยากมาก เราหลายๆคนจึงเสียดายที่ไม่ได้เจอตัวจริง แต่จนท.ก็นำชมและให้ความรู้เป็นอย่างดี
***4. น้องอ้น น้องเอก เราจับมือกันว่า คืนนี้ แจ้ง เพิ่งรู้ว่า ตีสองของเจ้าสองคนนี้ คือ แจ้ง เลยเหลือพวกใจถึงพึ่งได้อยู่เป็นเพื่อนถึงตีสี่ อีกสองคน คือ แอนนี่และแหม่มใหญ่
***อากาศไม่หนาวเย็นอย่างที่เราคาดกันไว้ ฉันสามารถอาบนำเย็นได้อย่างสบายเช่นเดียวกับ แอนนี่ อาบน้ำเย็นได้ตอนตีสอง แล้วมานั่งกินหมูกะทะต่อ
***เพื่อนๆ ของเราไม่ได้ไปมีประสบการณ์ชีวิตแบบมันส์ๆ หลายคน ทั้งกุ้ง โอห์มที่ติดงาน ลุงโก๋ที่ป๋วยเป็นหวัด น้องเก๋ที่ต้องเตรียมตัวแต่งงาน น้องเจที่มีเหตุผลส่วนตัวบอกใครไม่ได้ พี่ต่อที่ขับรถมาได้ 30กิโลจากนครสวรรค์มีอาการตาพร่าเลือน แสบตานำตาไหล มาไม่ได้ น้องโก๋ติดงานแข่งขันลีลาศ แต่ก็มาสมทบได้ตอนเช้าวันที่สองก่อนเข้าม.แม่ฟ้าหลวง ได้เจอกันตอนแวะรับที่วัดร่องขุ่นฉันดีใจกอดน้องโก๋ นี่ถ้าได้ไประหกระเหินนั่งรถขึ้นดอยขึ้นไร่กาแฟกับพวกเราด้วยนะ ฮืมมมม อ.แอนที่อยากไปด้วยกันกับพวกเรามากๆ อุตสาห์ซื้อกางเกงและเสื้อผ้ากันหนาวอย่างดีแต่ติดสอนที่กรุงเทพ และสุดท้ายพี่ๆ ป.เอกเทคโนที่วางแผนจะไปสมทบกับเรา ยังเก็บข้อมูลงานวิจัยไม่สำเร็จ เราเลยได้เจอกัที่วัดร่องขุ่นเท่านั้นเอง เสียดายมากๆค่ะ
การนำไปประยุกต์ใช้/สิ่งที่ได้รับ
**การทำงานที่มีการวางแผนประสานงานกันล่วงหน้าเป็นอย่างดีและมีส่วนร่วมจะทำให้งานสำเร็จดังวัตถุประสงค์ที่ต้องการ
**การนำเอาวิธีสอนของอาจารย์หนึ่ง ที่ใช้วิธีสอนแบบไม่สอน ทำให้พวกเราได้คิด วางแผน ลงมือกระทำ แก้ปัญหาด้วยตัวเอง จะทำให้นักเรียนมีทักษะและประสบการณ์ดีกว่าการอยู่แต่ในห้องเรียน กลับไปนี้คงต้องพานักเรียนออกน้องห้องเรียนบ้าง นักเรียนจะได้เรียนรู้อย่างมีความรู้อย่างพวกเรา
**ได้แนวทางของบประมาณสนับสนุน ขอสื่อการสอนหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เป็น 100 เล่มจาก กทช.
**สุดท้ายขอบคุณอ.หนึ่งที่น่ารักของพวกเราที่ให้ประสบการณ์หลากหลายในการเดินทางไปเชียงราย (ต้องเชียงรายเท่านั้น อิอิ) ขอบคุณพี่มาลี นายเยี่ยมมาก ขอบอก งานนี้ถ้าไม่มีพี่มาลีและ อ.หนึ่ง เราคงไม่ได้รับความอนุเคราะหื สะดวกและประหยัดกันมากขนาดนี้ ขอบคุณทุกคนที่ไม่นิ่งดูดายต่อหน้าที่ ต่อความรับผิดชอบ ขอบคุณน้องๆพี่ๆเทคโนฯที่เชียงราย สัญญาว่าก่อนจบ เรา..จะมี อย่างนี้อีก..สัญญา..
ขณะเดินทางกลับ พวกเรา AAR กันอีกครั้งอย่างสบายๆบนรถ vip ของมหาวิทยาลัย โดยมีน้องเอ็ม ทำหน้าที่นี้อย่างสนุกสนานและเป็นกันเอง (แม้จะทำได้ครึ่งทาง เพราะเกิดอาการ...เมา...รถ..) ทำให้น้องเติ้ลต้องทำหน้าที่ต่อจากเอ็ม
**ไม่ว่าใครจะเป็นคนถือไมค์ บอกความรู้สึกหรือเล่าเรื่องใดๆ จะมีเสียงแซวเล็ดลอดออกมาให้ทุกคนได้เฮฮากันเสมอ โดยเฉพาะในคนที่ รู้ความนัย กัน
สิ่งที่ได้รับเกินความคาดหวังมีมาก
**หวังว่าการเดินทางคงจะไม่ลำบาก มากไปกว่าที่เห็นในคลิป แต่ว่า...โห...เป็นการเดินทางที่ยากลำบากที่สุดในชีวิตเลย
**เราได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี อย่างอบอุ่นและเป็นกันเองจากเพื่อน ป.โท (เทคโนปีสุดท้าย ซัมเมอร์ มน.)น้องหนุ่ย น้องหนิง น้องติ๋ง และจากคุณครูจากโรงเรียนดอยช้าง ชาวเขาที่อยู่บนดอยสูงต้อนรับดูแลชาวเราผู้อยู่ที่ราบ อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เหมือนเราเป็นครอบครัวเดียวกัน จะกินจะนอน จะเที่ยวชมสถานที่ต่างๆ ฉันรับรู้ได้ถึงความรู้สึกดีๆ ไมตรีที่ได้รับตั้งแต่ยังไม่ได้เห็นหน้ากัน จนกระทั่งถึงเวลาที่จะเดินทางกลับ และจนนาทีนี้ฉันอยากจะบอกว่า ขอบคุณเหลือเกิน สิ่งนี้มันมีค่าที่สุด น้ำใจ มันหาซื้อไม่ได้จริงๆ ฉันประทับใจที่สุด สัญญาว่าเมื่อมาเจอกันที่พิษณุโลกจะพาไปให้สุดๆ เหมือนที่เชียงราย แต่ที่นี่ พวกน้องๆทั้งสามคงสามารถเต้นบนเก้าอี้ได้แล้วแหละ
**การแสดงของนักเรียนชาวเขาแบบนี้เราก็ไม่เคยได้ดู ฉันอยากลุกเข้าไปเต้นกับน้องๆด้วยในช่วงที่มีไม้ไผ่มาประกอบการแสดงตอนกวางติดบ่วง เป็นการแสดงที่บ่งบอกวิถีชีวิตได้ชัดเจน เพลินตาไปกับการสังเกตชุดชาวเขาที่น้องๆใส่ สวยงามมาก นึกอยากจะเช่าน้องๆมาใส่ถ่ายรูปบ้าง
**พบสถานที่ที่สงบ ร่มรื่น สวยงามท่ามกลางธรรมชาติที่มนุษย์สร้างขึ้นอย่างกลมกลืน เช่น ป่าไผ่ บริเวณบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ทางเดินก้อนหินที่ต้องถอดรองเท้าเดิน ไม่คิดว่าที่นี่จะมีสิ่งดีๆซ่อนอยู่ มีแบบนี้ด้วยหรือ
**การทำงานแบบมีส่วนร่วมของพวกเราเทคโน 10 เป็นไปได้ดีมากทุกคนทำตามบทบาทหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้ดี ดีกว่าทุกๆครั้งที่เรามีกิจกรรมแบบนี้ เป็นเพราะพวกเราคงมีประสบการณ์และทักษะในการใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นมากขึ้น ครั้งนี้ฉันได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นจากหลายๆคน เช่น เห็นน้องนึกและ อ.หนึ่งเต้น เห็นพี่มาลีกลายเป็นศิราณี เป็นต้น
**ฉันได้นอนเต๊นท์ตามที่หวังไว้ตั้งแต่วางแผนเดินทาง แม้จะกางนอนในบ้านก็เหอะ ขอบคุณน้องแหม่มที่มานอนเป็นเพื่อน
**มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง สวยงามตามคำรำลือ ลุ้นให้น้องแอนสมหวังให้มาได้สอนที่นี่ตามที่วาดฝันไว้
สิ่งที่ไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง
****1.เรื่องเวลา เราออกเดินทางไม่เป็นไปตามที่กำหนด ดูเวลาตอนรถออกจากม. ตีสามครึ่งพอดี กิจกรรมและสถานที่ที่เรากำหนดจึงต้องปรับเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ ซึ่งพวกเราก็ทำได้ดีมากไม่มีปัญหาอะไร
***2.เราไม่ได้ทำกิจกรรมที่เตรียมไปอีก 1 กิจกรรม “พลังแห่งความแตกต่าง” ซึ่งเป็นกิจกรรมหนึ่งของ จินตปัญญาศึกษา เรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ เพราะเรานอนดึกกันด้วย ห้องน้ำเราต้องรอคิวกัน และเรานัดรถมารับ 7 โมงครึ่งเพื่อเตรียมขนของสัมภาระต่างๆขึ้นรถ และเมื่อไปทานอาหารเช้าเสร็จเวลาเราจึงไม่เหลือพอที่จะทำกิจกรรม เพราะต้องทำเวลาไปยังเขื่อนและอีกหลายๆที่ในวันที่สองนี้ อีกทั้งฉันเองก็ตื่นสายด้วยเพราะนอนตีสี่ แต่กิจกรรมเมื่อคืนก็ทำให้พวกเราเข้าใจซึ่งกันและกัน รู้ใจ รักกันมากขึ้น
***3. เราไม่ได้เจอเจ้าของสถานที่ที่บ้านดำนางแล เพราะเราไปถึงผิดเวลานัดไปมาก เขาจึงไม่คอยเรา และเมื่อโทรประสานงานก่อนเขาไป ทำไม่ได้เพราะเบอร์ที่ให้มา ติดต่อพูดคุยยากมาก เราหลายๆคนจึงเสียดายที่ไม่ได้เจอตัวจริง แต่จนท.ก็นำชมและให้ความรู้เป็นอย่างดี
***4. น้องอ้น น้องเอก เราจับมือกันว่า คืนนี้ แจ้ง เพิ่งรู้ว่า ตีสองของเจ้าสองคนนี้ คือ แจ้ง เลยเหลือพวกใจถึงพึ่งได้อยู่เป็นเพื่อนถึงตีสี่ อีกสองคน คือ แอนนี่และแหม่มใหญ่
***อากาศไม่หนาวเย็นอย่างที่เราคาดกันไว้ ฉันสามารถอาบนำเย็นได้อย่างสบายเช่นเดียวกับ แอนนี่ อาบน้ำเย็นได้ตอนตีสอง แล้วมานั่งกินหมูกะทะต่อ
***เพื่อนๆ ของเราไม่ได้ไปมีประสบการณ์ชีวิตแบบมันส์ๆ หลายคน ทั้งกุ้ง โอห์มที่ติดงาน ลุงโก๋ที่ป๋วยเป็นหวัด น้องเก๋ที่ต้องเตรียมตัวแต่งงาน น้องเจที่มีเหตุผลส่วนตัวบอกใครไม่ได้ พี่ต่อที่ขับรถมาได้ 30กิโลจากนครสวรรค์มีอาการตาพร่าเลือน แสบตานำตาไหล มาไม่ได้ น้องโก๋ติดงานแข่งขันลีลาศ แต่ก็มาสมทบได้ตอนเช้าวันที่สองก่อนเข้าม.แม่ฟ้าหลวง ได้เจอกันตอนแวะรับที่วัดร่องขุ่นฉันดีใจกอดน้องโก๋ นี่ถ้าได้ไประหกระเหินนั่งรถขึ้นดอยขึ้นไร่กาแฟกับพวกเราด้วยนะ ฮืมมมม อ.แอนที่อยากไปด้วยกันกับพวกเรามากๆ อุตสาห์ซื้อกางเกงและเสื้อผ้ากันหนาวอย่างดีแต่ติดสอนที่กรุงเทพ และสุดท้ายพี่ๆ ป.เอกเทคโนที่วางแผนจะไปสมทบกับเรา ยังเก็บข้อมูลงานวิจัยไม่สำเร็จ เราเลยได้เจอกัที่วัดร่องขุ่นเท่านั้นเอง เสียดายมากๆค่ะ
การนำไปประยุกต์ใช้/สิ่งที่ได้รับ
**การทำงานที่มีการวางแผนประสานงานกันล่วงหน้าเป็นอย่างดีและมีส่วนร่วมจะทำให้งานสำเร็จดังวัตถุประสงค์ที่ต้องการ
**การนำเอาวิธีสอนของอาจารย์หนึ่ง ที่ใช้วิธีสอนแบบไม่สอน ทำให้พวกเราได้คิด วางแผน ลงมือกระทำ แก้ปัญหาด้วยตัวเอง จะทำให้นักเรียนมีทักษะและประสบการณ์ดีกว่าการอยู่แต่ในห้องเรียน กลับไปนี้คงต้องพานักเรียนออกน้องห้องเรียนบ้าง นักเรียนจะได้เรียนรู้อย่างมีความรู้อย่างพวกเรา
**ได้แนวทางของบประมาณสนับสนุน ขอสื่อการสอนหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เป็น 100 เล่มจาก กทช.
**สุดท้ายขอบคุณอ.หนึ่งที่น่ารักของพวกเราที่ให้ประสบการณ์หลากหลายในการเดินทางไปเชียงราย (ต้องเชียงรายเท่านั้น อิอิ) ขอบคุณพี่มาลี นายเยี่ยมมาก ขอบอก งานนี้ถ้าไม่มีพี่มาลีและ อ.หนึ่ง เราคงไม่ได้รับความอนุเคราะหื สะดวกและประหยัดกันมากขนาดนี้ ขอบคุณทุกคนที่ไม่นิ่งดูดายต่อหน้าที่ ต่อความรับผิดชอบ ขอบคุณน้องๆพี่ๆเทคโนฯที่เชียงราย สัญญาว่าก่อนจบ เรา..จะมี อย่างนี้อีก..สัญญา..
